Zon, zee, strand

Airlie (spreek uit: urlie) Beach. Mooi weer. Strandje. Aan de oceaan. Uitzicht op de Whitsunday Islands: een eilandgroep van 70+ echt* onbewoonde eilanden. 
Airlie Beach bestaat uit het strand, een lagoon (zwembaden, grasvelden en speeltuinen om te relaxen), een haven en een hoofdstraat. Deze straat bestaat weer uit winkeltjes, eettentjes, en vooral heel veel reisbureaus. En allemaal bieden ze boottrips naar de Whitsundays aan. We gingen de reisbureaus één voor één af. Wat begon als informatie inwinnen, resulteerde in een prijzenoorlog. De reisbureaus versloegen elkaars prijzen alsof het niets was. Elk volgend reisbureau gaf ons weer een lagere prijs, als ze de boot maar vol kregen. Ik begon dit spelletje van vraag een aanbod wel leuk te vinden. (Zo zouden ze economie op school moeten geven.) Na een stuk of acht reisbureaus hadden we twee boten op het oog. Met de folders in de hand en de prijzen van de reisbureaus erop, ging ik fanatiek naar de volgende aanbieder.

Het werd uiteindelijk de "Wings III", twee dagen en twee nachten op een catamaran. De beste prijs die we in de stad kregen was $365, terwijl de oorspronkelijke prijs $495 was. Onze camping beweerde echter alle prijzen uit de stad te verslaan, en er nog twee gratis nachten camping bovenop te doen. Dus met al $130 korting haastten we ons terug naar de camping, die haar claim waar maakte. Zij zouden ons dezelfde prijs én twee gratis nachten geven. Wel vroegen ze nog even waar we zo'n goede prijs hadden gekregen.

Met onze -nu bijna- goedkope boottrip in het vooruitzicht, gingen we die avond uit. We hadden immers iets te vieren. $130 korting op een boot met hottub, twee gratis overnachtingen in Airlie Beach, en een nieuwe meester in de kunst van het afdingen.

Ons verblijf in Airlie Beach verliep dus zeer voorspoedig. Maar het gezegde "na regen komt zonneschijn" werkt blijkbaar ook andersom. Zodra we naar de Whitsundays gingen, begon de regen. Erg jammer, aangezien het weer op zich wel een best grote rol speelt bij boottrips. Desondanks werden het twee leuke dagen. De crew was ontzettend aardig. Op de kapitein na dan, die dacht dat hij ook voor schoolmeester moest spelen. Je kon snorkelen en duiken bij elke stop die de boot maakte. Ik ben van "misschien een keertje proberen" naar alle vier de duiken gegaan. En ik vond het geweldig! We hebben veel verschillende vissen gezien, van twee reusachtige blauwe vissen tot clownsvissen (Nemo) en roofvissen. Helaas geen schildpadden of haaien.

In Whitehaven Beach hebben we babystingrays en zeearenden gezien. Van een paar Ozzie mannen van de camping hadden we gehoord dat zeearenden komen als je fluit. En wie anders dan Kevin moet dat ook meteen uitproberen? Het bleek dus ook echt te werken, maar als je fluit denken ze wel dat je voedsel hebt. Dat hadden we helaas niet voor de zeearenden. Het absurd witte strand was een goeie spot voor nieuwe foto's. Jammer genoeg bleef de zon nog altijd uit, maar de foto's zijn alsnog goed gelukt.

De maaltijden die we op de boot kregen waren verrukkelijk, en dan vooral de desserts. Alles werd bereid door onze gastheer, die sprekend op "The Sherminator" leek.

De laatste dag hebben we nog een laatste duik gedaan en vervolgens zijn we teruggegaan naar de haven in Airlie Beach. Eenmaal in de haven besloot de zon weer tevoorschijn te komen. De ironie. In de haven namen we afscheid van de crew en spraken we met de andere passagiers af die avond uit te gaan.

Zonder zon, maar ook zonder zeeziekte en mét het duiken en de gezellige groep was de "Wings III" het zeker waard.



*Speciaal voor Ivo: Onbewoond in de zin van dat je er niet eens mág wonen.