Let's get this show on the road

"Volg deze route nog 314 km," beveelt de GPS ons. Dat is nog wel een beetje anders dan in ons kleine Nederland(je). Ik weet niet hoe lang de langste weg in Nederland is, maar hij zal vast niet net zo lang zijn als het hele land. Hier is dit dus hartstikke...gewoon.

Vandaag rijden we dan eindelijk naar Sydney. Halleluja. Ik moet eigenlijk niet juichen voor we veilig en wel op de camping staan. Het is namelijk een beste rit, 920 kilometertjes. Daar ben je thuis drie landen zoet mee. Hier is het dus de eerstvolgende grote stad. Het ziet ernaar uit dat we er zo'n 11 uur over gaan doen, omdat we vaak stoppen en rustig rijden. Verantwoordelijk, niet?

We zijn inmiddels over de helft, en we zitten al 400 km op Hume Highway, en die moeten we zo te zien ook tenminste nog eens 400 km blijven volgen.

Ook heb ik vandaag meer dode vossen gezien dan i ooit levende en dode bij elkaar (opgeteld, niet bij elkaar op dezelfde plek) heb gezien. Roadkill. En niet alleen vossen overigens, ook een paar en een walibi. En helaas zijn ze meestal nog herkenbaar en wollig. Waardoor ik dus het liefst bij elke vos/kangaroe/walibi zou willen stoppen om ze een aaitje te geven en ze te vertellen dat ze naar de vossen-/kangaroe-/walibihemel gaan.

Ook heb ik mijn eerste ervaring met een Australische truckerstop gehad. En aangezien mijn blaas de grootte van een doperwt heeft, daarmee meteen ook een eerste ontmoeting met een toilet op een Australische truckerstop. En geloof me, niet alle ervaringen zijn verrijkend. Het was een buitentoilet. Zo een zonder riool dus. Zonder water om mee door te spoelen. Het gat-in-de-grond idee. (Voor degenen die wel eens naar Sziget zijn geweest, denk: Erger dan de "eco"toiletten daar, aangezien deze permanent zijn.)

Ik heb vandaag een belangrijke les geleerd: Ga naar het toilet bij een tankstation, zolang die optie aanwezig is. Indien die optie niet aanwezig is, graaf liever je eigen gat in de grond.