Het Duister
Door: lillybogicevic
Blijf op de hoogte en volg Lilly
08 Mei 2011 | Australië, Sydney
Ik heb niets tegen het donker. Ik ben er niet snel bang van. Nu niet, vroeger niet.
Soms is het donker juist leuk of fijn. Hoeveel spelletjes er vroeger wel niet leuker waren in het donker. Sommige nu nog. Hoe fijn het wel niet kan zijn om in het donker naar huis te lopen, alleen met je gedachten in de allesverhullende nacht.
Vaak genoeg valt het donker me niet eens op wanneer ik thuis zit. Dan is de dag stilletjes voorbij geslopen en valt het donker zomaar met de deur in huis. Maar het deert me niet.
Wanneer je kampeert, neemt het donker een hele andere vorm aan. Die van Het Duister. Het Duister komt hard en plots. Het zuigt alle licht en warmte uit de dag, zoals een kwaad dat al het goede opslokt.
De afgelopen twee dagen zijn we in het Blue Mountains National Park geweest. En overdag is het er prachtig. Je kunt er alles vinden, van bergen en rotsen tot regenwoud en watervallen. Het is precies de goede temperatuur om de paden te bewandelen, zo rond de 20 graden.
Maar als Het Duister komt, wil je maar al te graag terug zijn op je camping. Rijden met zonsondergang (en -opgang) wordt sterk afgeraden. Dan zijn de kangoeroes het meest actief. En je wilt een kangoeroe niet aanrijden. Naast het feit dat het zielig is omdat ze pluizig en lief zijn, laten ze helemaal niets van je auto over. Als je geluk hebt, kun je na een dergelijke aanrijdjng nog een paar onderdelen verkopen.
Maar naast het kangoeroeprobleem, is er nog een aantal redenen om voor het donker in je surrogaatthuis te willen zijn. Het Duister laat van de 20 graden van de dag niet meer over dan een aantal nietige graadjes boven het vriespunt. Zoals jullie misschien wel weten, ben ik een beetje een koukleum. Een klein beetje maar. Mijn muts, skisokken en thermoondergoed die ik toch nog mee heb genomen zijn me dus goed van pas gekomen. Hoewel ik er waarschijnlijk meer uitzag alsof ik op wintersport was dan in Australië, had ik het niet meer stervenskoud. Ik heb zelfs in mijn thermoondergoed geslapen. Uiterst aantrekkelijk.
Naast de warmte, neemt Het Duister de dag nog iets af. De mogelijkheid om iets te doen. Door de kou kun je niet lang meer buiten zitten, en daarmee vergaan ook de meeste activiteiten. Dus als Het Duister komt koken en eten we. Daarna vluchten we van de heerser van het kwaad naar onze warme(re), veilige auto. Na een potje kaarten, lezen of schrijven is het tijd voor slapengaan. Net zo lang tot de dag Het Duister weer verjaagt.
Soms is het donker juist leuk of fijn. Hoeveel spelletjes er vroeger wel niet leuker waren in het donker. Sommige nu nog. Hoe fijn het wel niet kan zijn om in het donker naar huis te lopen, alleen met je gedachten in de allesverhullende nacht.
Vaak genoeg valt het donker me niet eens op wanneer ik thuis zit. Dan is de dag stilletjes voorbij geslopen en valt het donker zomaar met de deur in huis. Maar het deert me niet.
Wanneer je kampeert, neemt het donker een hele andere vorm aan. Die van Het Duister. Het Duister komt hard en plots. Het zuigt alle licht en warmte uit de dag, zoals een kwaad dat al het goede opslokt.
De afgelopen twee dagen zijn we in het Blue Mountains National Park geweest. En overdag is het er prachtig. Je kunt er alles vinden, van bergen en rotsen tot regenwoud en watervallen. Het is precies de goede temperatuur om de paden te bewandelen, zo rond de 20 graden.
Maar als Het Duister komt, wil je maar al te graag terug zijn op je camping. Rijden met zonsondergang (en -opgang) wordt sterk afgeraden. Dan zijn de kangoeroes het meest actief. En je wilt een kangoeroe niet aanrijden. Naast het feit dat het zielig is omdat ze pluizig en lief zijn, laten ze helemaal niets van je auto over. Als je geluk hebt, kun je na een dergelijke aanrijdjng nog een paar onderdelen verkopen.
Maar naast het kangoeroeprobleem, is er nog een aantal redenen om voor het donker in je surrogaatthuis te willen zijn. Het Duister laat van de 20 graden van de dag niet meer over dan een aantal nietige graadjes boven het vriespunt. Zoals jullie misschien wel weten, ben ik een beetje een koukleum. Een klein beetje maar. Mijn muts, skisokken en thermoondergoed die ik toch nog mee heb genomen zijn me dus goed van pas gekomen. Hoewel ik er waarschijnlijk meer uitzag alsof ik op wintersport was dan in Australië, had ik het niet meer stervenskoud. Ik heb zelfs in mijn thermoondergoed geslapen. Uiterst aantrekkelijk.
Naast de warmte, neemt Het Duister de dag nog iets af. De mogelijkheid om iets te doen. Door de kou kun je niet lang meer buiten zitten, en daarmee vergaan ook de meeste activiteiten. Dus als Het Duister komt koken en eten we. Daarna vluchten we van de heerser van het kwaad naar onze warme(re), veilige auto. Na een potje kaarten, lezen of schrijven is het tijd voor slapengaan. Net zo lang tot de dag Het Duister weer verjaagt.
-
08 Mei 2011 - 19:53
Papa:
Ik zie je al voor me in je ski ondergoed en muts. Een slecht vermomde kangoroe in allerlei kleuren... .. Hihihi. Als het je maar warm houd. En Lucas? Hoe vecht hij tegen de kou? Veel liefs en een doosje warmte en daglicht van je ouders. Kusjes -
09 Mei 2011 - 07:22
Natasa:
lepi moj valjda mi se nisi prehadila, jel taj Lucas nemoze da te ugreje (hahaha). Znala sam da lepo i dobro pises ali nisam do sada shvatila da su tvoje pricice ovako fantasticne. ti si moj mali genije. ljubim te; mama -
10 Mei 2011 - 07:46
Naomi:
Ihl dat klinkt inderdaaad als iets dat de dag opslokt. Wel leuk dat je ook op reis je best doet om zo aantrekkelijk mogelijk naast Lucas te liggen slapen! True love! -
12 Mei 2011 - 22:38
Lilly Blogicevic:
Lucas had het niet zo koud als ik, dus die heeft niet in z'n thermoondergoed geslapen. (Hij heeft het wel mee.)
Ja hè Naomi! Thermoondergoed is zo sexy. Lekker strak enzo. Ik snap eigenlijk niet waarom ze het niet thermolingerie noemen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
